2024-03-29T01:21:48Z
https://smj.ssrc.ac.ir/?_action=export&rf=summon&issue=8
مطالعات طب ورزشی
2322-1658
2322-1658
1393
6
15
تأثیر یک دوره تمرینات ثباتدهندۀ مرکزی بدن بر استقامت تنه بازیکنان فوتسال
منصور
صاحب الزمانی
ابراهیم
محمد علی نسب
حسن
دانشمندی
تحقیق حاضر با هدف بررسی تأثیر یک دوره تمرینات ثباتدهندۀ مرکزی بدن بر استقامت تنۀ بازیکنان فوتسال انجام شده است. 24 نفر از دانشجویان فوتسالیست دانشگاه مازندران (سن: 12/2±67/22 سال، وزن: 17/8±12/70 کیلوگرم و قد: 07/0±75/1 سانتیمتر) بهطور داوطلبانه در این تحقیق شرکت کردند و بهصورت تصادفی به دو گروه تجربی و کنترل تقسیم شدند. استقامت عضلات تنۀ بازیکنان بهوسیله آزمونهای میدانی معتبر استقامت ناحیۀ مرکزی بدن اندازهگیری شد. گروه تجربی یک دورۀ شش هفتهای (سه جلسه در هفته) تمرینات ثباتدهندۀ مرکزی بدن را انجام دادند. نتایج آزمون تی مستقل نشان داد بین میانگین نمرات آزمون پل زدن به پهلوی راست در دو گروه تجربی و کنترل در پسآزمون اختلاف معناداری وجود دارد (023/0p=). همچنین بین میانگین نمرات آزمون بایرینگ - سورنسن در دو گروه تجربی و کنترل اختلاف معناداری در پسآزمون وجود دارد (017/0p=). علاوه بر این، بین میانگین نمرات آزمون فلکشن تنه در زاویۀ 60 درجه در دو گروه تجربی و کنترل اختلاف معناداری در پسآزمون مشاهده شد (026/0 p=). اما در نمرات آزمونهای پلزدن به شکم و پلزدن به پهلوی چپ اختلاف معناداری در پسآزمون مشاهده نشد (127/0p= و 058/0p=). نتایج تحقیق پیشنهاد میکند تمرینات ثباتدهندۀ مرکزی بدن بهوسیلۀ تقویت عضلاتی که اغلب با کنترل ستون فقرات و لگن مرتبط هستند، میتواند برای بهبود استقامت عضلات تنه مفید باشد.
تمرینات ثبات دهندۀ مرکزی بدن
استقامت تنه
بازیکنان فوتسال
2014
09
22
15
28
https://smj.ssrc.ac.ir/article_35_3cd9707ccc87d50840c1e58d4162b590.pdf
مطالعات طب ورزشی
2322-1658
2322-1658
1393
6
15
تأثیر برنامۀ جامع گرم کردن فیفا «+11» بر تعادل پویای بازیکنان فوتبال نوجوان مرد
مصطفی
زارعی
محمدحسین
علیزاده
نادر
رهنما
توحید
سیف برقی
هادی
صمدی
مطالعات پیشین نشان دادهاند برنامۀ جامع گرمکردن فیفا +11 به میزان قابل توجهی آسیبهای ورزشی بازیکنان فوتبال را کاهش میدهد، اما اطلاعات محدودی در مورد تأثیر این برنامه بر تعادل پویای بازیکنان فوتبال وجود دارد؛ بنابراین هدف این پژوهش کنترلشدۀ تصادفی خوشهای،بررسی اثر برنامۀ +11 بر تعادل پویای بازیکنان فوتبال نوجوانان پسر 14 تا 16 سال است. 66 بازیکن نوجوان (34 نفر گروه تمرین، 32 نفر گروه کنترل) 14 تا 16 ساله، بدون آسیب اندام تحتانی از چهار باشگاه در این مطالعه شرکت کردند. تیمها بهصورت تصادفی به دو گروه کنترل و تمرین تقسیم شدند. گروه تمرین بهمدت 30 هفته برنامۀ جامع گرمکردن فیفا +11 شامل: تمرینات پلیومتریک، قدرتی، ثبات مرکزی، تعادلی و دویدنی را انجام دادند. این تمرینات در هر هفته دستکم دو بار بهعنوان گرمکردن پیش از تمرین اجرا شدند. گروه کنترل تمرینات معمول خود را انجام دادند. تعادل پویای بازیکنان بهوسیلۀ آزمون تعادل ستاره اندازهگیری شد. بازیکنان هر دو گروه یک هفته پیش از شروع فصل و یک هفته پس از پایان فصل مسابقات (به فاصلۀ 30 هفته) آزموده شدند. از آزمون آماری تحلیل واریانس اندازههای تکراری 2 × 2 برای تجزیه و تحلیل دادهها استفاده شد. متغیر بین گروهی، گروه (دو سطح کنترل، تمرین) و متغیر درونگروهی، زمان (دو سطح پیشآزمون، پسآزمون) در نظر گرفته شد. از آزمونهای تی وابسته و مستقل نیز برای بررسی اختلاف درونگروهی و بینگروهی استفادهشد. افزایش معناداری در میزان دستیابی در جهتهای قدامی، قدامیداخلی، داخلی، خلفیداخلی و خارجی آزمون ستاره در بازیکنان گروه تمرین در پسآزمون در مقایسه با گروه کنترل مشاهده شد (05/0 >P). این مطالعه نشان داد برنامۀ تمرینی جامع گرمکردن +11 میتواند موجب افزایش توانایی تعادل پویای بازیکنان نوجوان فوتبال شود.
گرمکردن
برنامۀ +11
تعادل پویا
نوجوان
فوتبال
2014
09
22
29
42
https://smj.ssrc.ac.ir/article_36_1b72922ad822c78cb99c8b9d572ca857.pdf
مطالعات طب ورزشی
2322-1658
2322-1658
1393
6
15
تأثیر کفش ورزشی با زیرۀ نانوسیلیکا بر بارگیری عمودی و بزرگی نیرویهای عمودی و قدامی-خلفی عکسالعمل زمین در فاز اتکای دویدن
مطهره
حسینینژاد
منصور
اسلامی
موسی
قائمی
استفاده از مواد جدیدفناوری نانو در زیرۀ کفش که بتواند بر نیروهای عکسالعمل زمین در فاز اتکای دویدن تأثیر بگذارد هنوز بررسی نشده است. هدف پژوهش حاضر بررسی اثر کفش ورزشی با زیرۀ کامپوزیت نانوسیلیکا و ترموپلاستیک الاستومربر میانگین نیرویهای فعال، غیرفعال، پیشروندگی، ترمزی و بارگیری عمودی در مقایسه با کفش ورزشی با زیرۀ پلی وینیل کلراید (پیویسی) در فاز اتکای دویدن است. 15 آزمودنی مرد پس از پوشیدن دو نوع کفش با زیرههای کامپوزیت نانو و پیویسی با سرعت 2/0 ±5/3 متربرثانیه روی تختۀ نیروسنج دویدند. میانگین نیروی عمودی و قدامی-خلفی عکسالعمل زمین و بارگیری عمودی، با استفاده از آزمون تی همبسته تجزیه و تحلیل شد (05/0α£).میانگین نیروهای فعال، غیرفعال، پیشروندگی و بارگیریعمودی در کفش کامپوزیت نانو بهطور معناداری بیشتر از کفش پیویسی بود (05/0α£). همچنین میانگین نیروهای فعال، غیرفعال، پیشروندگی و بارگیریعمودی هنگام استفاده از کفش کامپوزیت نانو به ترتیب 7/0%، 74/3%، 09/2% و 06/6% افزایش پیداکرد. استفاده از نانو ذرات سیلیکا با ایجاد سختی A70 در زیرۀ کفش کامپوزیت نانو در مقایسه با کفش پیویسیبا سختی A65 افزایش معنادار میانگین نیروی عمودی عکسالعمل زمین و میانگین نیروی پیشروندگی را در پی داشت. این افزایش ممکن است بهدلیل خاصیت استحکامکششی ایجادشده در زیرۀ کفش توسط نانو ذرات سیلیکا باشد که میتواند اجرای ورزشی را نیز بهبود بخشد. با وجود این، افزایش بارگیری عمودی در اثر استفاده از این نوع کفش ممکن است دوندگان را مستعد آسیبهای حاصل از دویدن کند.
زیرۀ نانوسیلیکا
نیروی عمودی عکسالعمل زمین
نیروی قدامی-خلفی عکسالعمل زمین
بارگیری عمودی
2014
09
22
43
54
https://smj.ssrc.ac.ir/article_37_da342391e571de9b05b704ea007da7aa.pdf
مطالعات طب ورزشی
2322-1658
2322-1658
1393
6
15
تأثیر شش هفته تمرین قدرتی بر درد گردنی-شانه ای زنان فرش باف
خدیجه
افشین
ناصر
بهپور
سعید
قایینی
هدفازانجامپژوهشحاضر،بررسیتأثیرششهفتهتمرینقدرتیبردرد غیر ویژةگردنی -شانهایزنانفرشبافبود. آزمودنیها،شامل20زن با میانگین سن 2/0±24/29 سال، وزن 6/1±74 کیلوگرم و سابقة کار 3/±2/7 سال بودند که شدت درد گردنی-شانهای ناشی از کار آنها در آغاز برنامه سه و بالاتر بود. آنها به طور تصادفی در دو گروه 10نفرة کنترل و تجربی قرار گرفتند. پژوهش از نوع مطالعات نیمهتجربی با طرح پیشآزمون و پسآزمون بود و شدت تظاهرات درد ناحیة گردنی- شانهای آزمودنیهای دو گروه به وسیلة مقیاس ارزشگذاری عددی درد (9-0) ارزیابی گردید. کار تجربی که به شکل انجام تمرینات قدرتی ویژة ناحیة شانه و گردن بود سه جلسه در هفته، هر جلسه 45 دقیقه به مدت شش هفته اجرا شد.عملیات آماری از طریق آمار توصیفی و تی مستقل و همبسته انجام گرفت. در پایان برنامه نتایج آزمون تی همبسته بر کاهش 2/0±8/3 درجهایدرد (در مقیاس ارزشگذاری عددی) گروه تجربی در پسآزمون دلالت داشتند )05/0>(p. همچنین براساس نتایج آزمون تیمستقل، درد گروه تجربی در پایان کار تجربی، 65/0 ± 2/3 درجه کمتر از درد گروه کنترل بود )05/0 .(p<بر طبق این یافتهها، انجام 18جلسه تمرینات قدرتی ویژة ناحیة گردن و شانه باعث کاهش معنادار درد گردنی-شانهای در زنان فرشباف میشود.
زنان فرش باف
درد گردنی-شانه ای
تمرین قدرتی
کاهش درد
2014
09
22
55
70
https://smj.ssrc.ac.ir/article_38_f5ff80759faabe814700d89e9dc15372.pdf
مطالعات طب ورزشی
2322-1658
2322-1658
1393
6
15
بررسی اثربخشی تمرینات حسی-حرکتی بر حس عمقی و هماهنگی عصبی-عضلانی بیماران مبتلا به کمردرد مزمن غیراختصاصی
مریم
نظرزاده ده بزرگی
امیر
لطافت کار
رضا
صابونچی
نتایج پژوهشهای پیشین نشاندادهاند که بین اختلالات حس عمقی و هماهنگی عصبی-عضلانیبا میزان درد بیماران مبتلا به کمردرد ارتباط وجوددارد. هدف از مطالعۀ حاضر بررسی اثربخشی تمرینات حسی-حرکتی بر حس عمقی و هماهنگی عصبی-عضلانی بیماران مبتلا به کمردرد مزمن غیراختصاصی است.53 بیمار مبتلا به کمردرد مزمن غیراختصاصی با استفاده از پرسشنامۀ رولاند موریس انتخاب شدند و در دو گروه تجربی (27 نفر) و کنترل (26 نفر) قرار گرفتند. گروه تجربی پنج هفته تمرینات حسی-حرکتی را روی دستگاه هوبر انجام دادند. برای سنجش هماهنگی عصبی-عضلانی، حس عمقی و درد کمر در ابتدا و پس از 10 جلسه تمرین بهترتیب از دستگاه هوبر، گونیامتر و مقیاس آنالوگ بصری استفاده شد. از آزمونهای آماری تی زوجی و تی مستقل برای تجزیه و تحلیل دادهها استفادهشد.بهبود قابل توجه در حس عمقی و هماهنگی عصبی-عضلانی و همچنین کاهش معناداری در میزان دردبیماران مبتلا به کمردرد مزمن غیراختصاصی مشاهدهشد (001/0=P). با توجه به اندازۀ اثر بسیار زیاد در گروه تمرینات حسی-حرکتی، پیشنهاد میشود از این برنامۀ تمرینی در درمان بیماران مبتلا به کمردرد مزمن غیراختصاصی در آینده استفادهشود.
کمردرد مزمن غیراختصاصی
حس عمقی
هماهنگی عصبی-عضلانی
تمرینات حسی-حرکتی
2014
09
22
71
88
https://smj.ssrc.ac.ir/article_39_5b9240eed93f60880c9648e90fcb5eb0.pdf
مطالعات طب ورزشی
2322-1658
2322-1658
1393
6
15
مقایسه استقامت عضلات ثبات دهنده مرکزی دربازیکنان فوتبال مبتلا و غیرمبتلا به ناهنجاری زانوی پرانتزی
محمدحسین
جدالی یامچی
رضا
مهدوی نژاد
ابولفضل
حبیبی
درسالهایاخیربهنقشعضلاتکمرولگنبهعنوانبخشیازعضلاتناحیةمرکزیدرباز توانیواصلاح ناهنجاریهایاندام تحتانیتوجه زیادیشدهاست. ناهنجاری زانو پرانتزی یکی از شایعترین آسیبهای بازیکنان فوتبال به شمار میآید. ازآنجا که گزارش شده است راستای نامناسب اندام تحتانی مرتبط با ضعف عضلات ران میباشد و ثبات ناحیه مرکزی بدن مستلزم قدرت کافی در عضلات ران و تنه و هماهنگی بین آنها است، از این رو هدفازپژوهش حاضرمقایسة استقامت عضلاتثباتمرکزیبازیکنانفوتبالمردمبتلا و غیرمبتلا به ناهنجاری زانو پرانتزی بود. در این مطالعة مقطعی و همبستگی استقامت عضلات راستکننده، خمکننده و خمکنندهجانبی تنه در 50 بازیکن فوتبال مرد شامل 25 بازیکن مبتلا به زانو پرانتزی و 25 بازیکن سالم اندازهگیریشدند. برای اندازهگیری استقامت عضلات در هر دو گروه، از تستهای مکگیل و بیرینگ سورنسن استفاده گردید. با توجهبهطبیعیبودنتوزیعدادهها،برایمقایسةبین دو گروه از آزمون تی همبسته و درسطح معناداریکمتر از 05/0 استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد که استقامت عضلات راستکننده، خمکننده و خم کننده جانبی تنه در بازیکنان فوتبال مبتلا به ناهنجاری زانو پرانتزی در مقایسه با بازیکنان فوتبال غیر مبتلا، به طور معناداری کمتر بود (05/0>P). نتایج این تحقیق بیانگر آن است که احتمالاً کاهش استقامت عضلات ثبات مرکزی عامل اصلی افزایش خطر ابتلا به زانو پرانتزی در بازیکنان فوتبالاست. این موضوع باید در مطالعات مقایسهای آینده تأیید گردد. افزایش استقامت این عضلات به احتمال زیاد سبب کاهش خطر آسیب زانو پرانتزی میشود.
زانو پرانتزی
عضلات ثبات مرکزی
فوتبال
استقامت عضلانی
2014
09
22
89
103
https://smj.ssrc.ac.ir/article_40_7e3bae1bb5ea7dc6582350fdd7c36230.pdf