پژوهشگاه تربیت بدنی و علوم ورزشیمطالعات طب ورزشی2322-165871820151222Effect of backward walking training on the maximum muscles tension of the knee and ankle joints during forward walkingاثر تمرین راهرفتن به عقب بر اوج تنش عضلات مفاصل زانو و مچ پا هنگام راهرفتن به جلو1730725FAمریمرحیمیچیتگردانشجوی کارشناسارشد ، دانشکده تربیتبدنی و علوم ورزشی، دانشگاه حکیم سبزواریمحسندماوندیاستادیار، دانشکده تربیتبدنی و علوم ورزشی، دانشگاه حکیم سبزواریسیدعلیرضاحسینیکاخکدانشیار، دانشکده تربیتبدنی و علوم ورزشی، دانشگاه حکیم سبزواریJournal Article20150211The purpose of this study was to assess the effect of backward walking training on the maximum tensions of the knee and ankle joints’ muscles during forward walking. Thirty volunteer male university students were divided into control and experimental groups and the subjects of the experimental group participated in a 4-week backward walking training program. Kinematics of the knee and ankle joints of the dominant limb along with the electromyography of their muscles were recorded during forward walking in pre- and post-tests. Maximum muscular tensions of the knee and ankle joints were determined during flexion and extension phases. Results showed backward walking training decreased the maximum tensions of some of the knee extensors and flexors during forward walking. This reduction, that indicates improvement of control mechanisms of the central nervous system to maintain the joint balance, decreases the energy expenditure and delays the muscle fatigue during forward walking.<strong>هدف پژوهش حاضر ارزیابی </strong><strong>اثر تمرین راهرفتن به عقب بر اوج تنش </strong><strong>عضلات مفاصل زانو و مچ پا </strong><strong>هنگام </strong><strong>راهرفتن به جلو </strong><strong>بود</strong><strong>. 30 نفر دانشجوی پسر داوطلب به دو گروه کنترل و تجربی تقسیم شدند. آزمودنیهای گروه تجربی در برنامۀ چهارهفتهای تمرین راهرفتن به عقب شرکت کردند. سینماتیک حرکت مفاصل زانو و مچ پای اندام برتر به همراه فعالیت الکتریکی عضلات آنها هنگام راهرفتن به جلو در پیشآزمون و پسآزمون ضبط شد. </strong><strong>حداکثر اوج تنش عضلانی مفاصل زانو و مچ پا در فازهای تاشدن و بازشدن تعیین شد.</strong><strong> نتایج نشان داد که تمرین راهرفتن به عقب موجب کاهش اوج تنش برخی عضلات بازکننده و تاکننده زانو هنگام راهرفتن به جلو میشود. </strong><strong>این کاهش که نشاندهندۀ تکامل سازوکارهای کنترلی سیستم اعصاب مرکزی برای حفظ تعادل مفصلی است، باعث کاهش هزینه انرژی و درنهایت تأخیر خستگی عضلانی هنگام راهرفتن به جلو میشود.</strong>https://smj.ssrc.ac.ir/article_725_0df393eb81d168cbc9880363c95adba9.pdfپژوهشگاه تربیت بدنی و علوم ورزشیمطالعات طب ورزشی2322-165871820150923Effect of Eight Weeks’ Endurance Training On Femurs Biomechanical Properties of Old Male Ratsتأثیر هشت هفته تمرین استقامتی بر برخی پارامترهای بیومکانیکی استخوان ران موشهای صحرایی نر مسن3142726FAسیمامحمدآملیکارشناس ارشد بیومکانیک ورزشی، دانشگاه خوارزمیحیدرصادقیاستاد تمام گروه بیومکانیک دانشگاه خوارزمی0000-0001-6563-9882منیژهمختاری دیزجیاستاد تمام گروه فیزیک پزشکی دانشگاه تربیت مدرسJournal Article20150224The purpose of this study was to determine the effect of eight weeks’ endurance training on femur<sup>, </sup>s biomechanical properties of old male rats. Twenty months old male Wistar rats (360.5±15.4 gr) were assigned to sedentary control group (n=10) and endurance training group (n=10). Endurance training group was exercised on treadmill for 8 weeks, 5 times per week and 60 minutes per day at velocity up to 28 m/min. Forty-eight hours after last session of exercise training, animals were anesthetized and femur bones were removed. Three – point bending test was used to determine bone stiffness, fracture energy, strength and deformation. Results of this study apparently showed that 8 weeks’ endurance training had no significant effect on bone stiffness, fracture energy, strength and deformation. It<sup>’</sup>s may be due to subject<sup>, </sup>s age and gender and also training protocol. Thus, it is suggested that more research should be done.<strong>هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر هشت هفته تمرین استقامتی بر برخی پارامترهای بیومکانیکی استخوان ران موشهای صحرایی نر مسن بود. بیست سر موش صحرایی نر نژاد ویستار 20 ماهه (میانگین وزن 4/15</strong><strong>±</strong><strong>5/360 گرم) به صورت تصادفی به دو گروه تجربی (10=</strong><strong>n</strong><strong>) و کنترل (10=</strong><strong>n</strong><strong>) تقسیم شدند. گروههای تمرینی به مدت هشت هفته، هر هفته پنج روز و روزی 60 دقیقه با سرعت 28 متر بر دقیقه روی نوارگردان میدویدند. پس از خارج کردن استخوان ران آزمودنیها، از آزمون فشار مکانیکی خمش سهنقطهای برای تعیین تغییرات سختی، انرژی شکست، قدرت و درصد تغییر شکل استخوان استفاده شد. نتایج این پژوهش نشان داد که </strong><strong>هشت هفته تمرین استقامتی بر سختی، قدرت، انرژی شکست و درصد تغییر شکل استخوان ران موشهای نر سالمند تأثیر معناداری ندارد که دلیل این امر ممکن است ناشی از سن و جنس آزمودنی و همچنین پروتکل تمرین باشد؛ بنابراین پیشنهاد میشود مطالعات بیشتری در این زمینه انجام شود.</strong>https://smj.ssrc.ac.ir/article_726_76f22d343bbbccb52d45d2c483af6898.pdfپژوهشگاه تربیت بدنی و علوم ورزشیمطالعات طب ورزشی2322-165871820151222Short and long term effects of three exercise therapy programs targeting knee, hip and combined in females with patellofemoral pain syndromeآثار کوتاه و بلندمدت سه پروتکل تمریندرمانی با هدفگیری زانو، ران و ترکیبی در زنان مبتلا به سندرم درد کشککی-رانی4366727FAاحمدسلیم زادهعضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی تهرانبهنازگنجیعضو هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرجمحمد حسینعلیزادهعضو هیات علمی دانشگاه تهرانرضارجبیعضو هیات علمی دانشگاه تهرانJournal Article20150525The purpose of this study was to compare the effects of three exercise therapy protocols on pain, muscle strength and function for patellofemoral pain syndrome. 41 women with patellofemoral pain syndrome were randomly assigned to the intervention groups and control group. All intervention groups participated in an eight-week exercise protocol. Pain, knee extensors, hip abductors and external rotators strength and function of patients were assessed before and after the intervention. According to repeated measure ANOVA all intervention groups showed significant improvement in pain, muscle strength and function. There weren’t significant improvements in quadriceps strength and function in the hip group. The observed improvements in pain scale in the three exercise groups were maintained at a 6-month follow-up. Rehabilitation programs focusing on knee strengthening exercises and knee-hip strengthening exercises were both effective in improving function and reducing pain in women with patellofemoral pain syndrome.<strong>هدف از پژوهش حاضر مقایسۀ </strong><strong>آثار </strong><strong>سه پروتکل تمریندرمانی بر درد، قدرت عضلات و عملکرد زنان مبتلابه درد کشککی-رانی بود. 41 زن مبتلا به صورت تصادفی در گروههای تمرین (گروه زانو، گروه ران و گروه ترکیبی) و گروه کنترل قرار گرفتند. گروههای تمرین در هشت هفته پروتکل تمرینی شرکت کردند. درد، قدرت عضلات</strong><strong>بازکننده زانو، دورکننده و چرخانندههای خارجی ران</strong><strong> و عملکرد قبل و بعد از مداخله ارزیابی شد.</strong><strong> آنالیز واریانس اندازههای تکراری </strong><strong>بهبود معناداری در درد، قدرت عضلات و عملکرد گروههای مداخله نشان داد. بهبود قدرت عضلۀ چهارسر رانی و عملکرد در گروه ران معنادار نبود. آثار بهبود درد در هر سه گروه مداخله تا شش ماه باقی </strong><strong>ماند. تمریندرمانی با تأکید بر عضلات زانو و برنامۀ ترکیبی (زانو-ران) در بهبود عملکرد و کاهش درد زنان مبتلابه درد کشککی-رانی مؤثر بود.</strong>https://smj.ssrc.ac.ir/article_727_e254b6232b9e9b4c03055323d9a7ac95.pdfپژوهشگاه تربیت بدنی و علوم ورزشیمطالعات طب ورزشی2322-165871820151222The Effect of Patellar Taping on Three-Dimensional Hip Knee Joint Moments During Running in Females with Patellofemoral Pain Syndromeتأثیر نواربندی کشکک بر گشتاور سهبعدی مفاصل زانو و ران زنان مبتلا به سندرم درد کشککی-رانی طی مرحله اتکای دویدن6778728FAمنصوراسلامیدانشیار دانشکده تربیتبدنی و علوم ورزشی، دانشگاه مازندران0000-0002-8050-7076فاطمهسالاری اسکردانشجوی دکتری دانشکده تربیتبدنی و علوم ورزشی، دانشگاه مازندران0000-0002-6244-9415Journal Article20150615The mechanisms of knee pain reduction have not completely been established following patellar taping in individuals with patellofemoral pain syndrome (PFPS). The aim of the present study was to evaluate the effect of patellar taping on three-dimensional hip and knee joint moments during the stance phase of running in females with PFPS. Kinematic and kinetic variables of 14 females with PFPS were recorded by five video cameras (200 Hz) and one force plate (1000Hz). Newton-Euler inverse dynamic equations were performed to calculate joint moments. A paired sample T-tests was utilized to compare between two conditions with and without taping. The peak values of knee abductor moment were decreased significantly following a patellar taping (No taping 0.44; Taping 0.25 N.m/kg). There were no significant differences between the peak values of hip joint moments between two conditions. Decreased peak values of knee abductor moment may explain the mechanism of pain reduction following patellar taping in individuals with PFPS.<strong>مکانیسم کاهش درد بیماران مبتلا به درد کشککی-رانی طی نواربندی کشکک بهطور کامل مشخص نیست. هدف پژوهش حاضر بررسی اثر نواربندی کشکک بر گشتاور سهبعدی مفاصل ران و زانوی زنان مبتلا به درد کشککی-رانی طی مرحله اتکای دویدن بود. متغیرهای سینماتیکی و سینتیکی 14 زن دارای درد کشککی-رانی توسط پنج دوربین و یک صفحه نیروسنج ثبت شد. از معادلات دینامیک معکوس نیوتن-اولر جهت محاسبه گشتاور استفاده شد. آزمون تی زوجی برای مقایسه اوج گشتاور پیش و حین نواربندی کشکک استفاده شد. اوج گشتاور دورکننده زانو پس از نواربندی بهطور معناداری کاهش یافت (بدون نواربندی: 44/0؛ نواربندی: 25/0 نیوتن متر بر کیلوگرم). مقادیر اوج گشتاور مفصل ران بین دو شرایط اختلاف معناداری نشان نداد. کاهش اوج گشتاور </strong><strong>دورکننده</strong><strong> زانو میتواند بیانگر مکانیسم کاهش درد حین نواربندی کشکک در افراد دارای درد کشککی-رانی باشد.</strong>https://smj.ssrc.ac.ir/article_728_cac99ff363024951efe89b8b03f437ab.pdfپژوهشگاه تربیت بدنی و علوم ورزشیمطالعات طب ورزشی2322-165871820150923The Relationship between Leg Stiffness and The Stretch-Shortening Cycle Efficiency During Vertical Jump in Female Athletesرابطة بین سفتی پا و کارایی چرخة کشش-انقباض در اجرای پرش عمودی زنان ورزشکار7990729FAمجتبیعشرستاقیدانشجوی دکتری، دانشکده تربیتبدنی و علوم ورزشی ، دانشگاه خوارزمی تهرانالهامشیرزاداستادیار، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه تهراناحمدرضاعرشیدانشیار، دانشکده مهندسی پزشکی، دانشگاه صنعتی امیرکبیرJournal Article20150813Leg stiffness is the main parameter in mass-spring model of human movement and its correlation to success of some sports performances has been previously presented. The current study was performed to determine the relationship between leg stiffness and stretch-shortening cycle efficiency during vertical jumps. 12 elite female squash players (age 22.8 ± 5.9 yrs, weight 60.62 ± 3.37 kg, height 165 ± 0.06 m) volunteered to the study and performed the hopping test at 2.2 Hz and two vertical jumps, squat jump and countermovement jump. Leg stiffness was measured using hopping test data and was normalized by body mass. Difference in jump height between two jumps was considered as the criterion of stretch-shortening cycle efficiency. Normalized leg stiffness showed positive significant correlation to difference in jump height. On the base of this result, enhancing the leg stiffness may improve the stretch-shortening cycle efficiency in vertical jump and the similar movements.<strong>سفتی پا پارامتر اصلی در مدل جرم-فنر برای حرکت انسان است و ارتباط آن با موفقیت در برخی از عملکردهای ورزشی نشان داده شده است. پژوهش حاضر با هدف تعیین ارتباط میان سفتی پا و کارایی چرخة کشش-انقباض در اجرای پرشهای عمودی انجام شد. 12 اسکواشباز زن نخبه </strong><strong>(سن </strong><strong>9/5 </strong><strong>±</strong><strong>8/22 </strong><strong>سال، وزن</strong><strong> 37/3 </strong><strong>±</strong><strong>62/60 </strong><strong>کیلوگرم، قد </strong><strong>06/0 </strong><strong>±</strong><strong>65/1 متر</strong><strong>)</strong><strong> داوطلب شرکت در این پژوهش شدند و آزمون هاپینگ با فرکانس 2/2 هرتز و دو پرش عمودی اسکاتجامپ و کانترموومنتجامپ را انجام دادند. سفتی پا از دادههای آزمون هاپینگ به دست آمد و با وزن آزمودنیها نرمال شد و اختلاف ارتفاع دو پرش به عنوان شاخص کارایی چرخة کشش-انقباض در نظر گرفته شد. سفتی پای نرمال با اختلاف ارتفاع پرشها رابطة معنادار مثبت نشان داد. بر اساس این یافته، افزایش سفتی پا میتواند به بهبود کارایی چرخه کشش-انقباض در پرش عمودی و حرکات مشابه منجر شود.</strong>https://smj.ssrc.ac.ir/article_729_2b73e0d1925f7f6f7546b64374b36fb2.pdfپژوهشگاه تربیت بدنی و علوم ورزشیمطالعات طب ورزشی2322-165871820151222The effect of soft tissues in measurement of thoracic kyphosis by flexible rulerبررسی اثر بافتهای نرم در اندازهگیری زاویه کایفوز سینهای بهوسیله خط-کش منعطف91104730FAرضارجبیاستاد، دانشکده تربیتبدنی و علوم ورزشی، دانشگاه تهرانسپیدهلطیفیدانشجوی دکتری، پردیس بین الملل کیش ، دانشگاه تهرانهومنمینونژاداستادیار، دانشکده تربیتبدنی و علوم ورزشی ، دانشگاه تهرانفرهادرجبیکارشناس ارشد، دانشکده تربیتبدنی و علوم ورزشی، دانشگاه تهرانJournal Article20160205The aim of this study was to evaluate the effect of soft tissues in measuring thoracic kyphosis by flexible ruler through placement on the body and on X-Ray and also comparing the results with the Cobb method. The number ofsubjects formed 18 persons. The result of this study showed, high validity between measurements with a flexible curve on the body and on X-ray and the Cobb method, and also reported a high correlation between measurement with flexible curve on body and on X-Ray. The comparison of the three methods in terms of mean; there was no considerable difference between the result of flexible curve on body and on X-Ray and also between measurement with the flexible curve on X-Ray and Cobb method. According to the finding of this study, can be reported; the flexible curve has a high validity in compared with X-ray and soft tissues of the spine have no effect on the measurement by flexible ruler.<strong>هدف از انجام این پژوهش بررسی اثر بافتهای نرم در اندازهگیری زاویه کایفوز سینهای بهوسیله خطکش منعطف از طریق قرارگیری بر روی بدن و عکس رادیوگرافی و همچنین مقایسه نتایج با روش کوب بود. نمونهها را 18 نفر تشکیل دادند.</strong> <strong>در بررسی اندازهگیری کایفوز سینهای از طریق خط</strong><strong>کش منعطف روی بدن و روی عکس رادیوگرافی با اندازهگیری زاویه کوب همبستگی و روایی بالایی مشاهده شد. در مقایسه این سه روش ازنظر میانگین نتایج اندازهگیری با استفاده از خطکش منعطف روی بدن و روی عکس رادیوگرافی به هم نزدیک است و اختلاف زیادی وجود ندارد. میانگین اندازهگیری با استفاده از خطکش منعطف روی عکس رادیوگرافی با میانگین اندازهگیری از طریق زاویه کوب نیز اختلاف معناداری وجود ندارد.بنابر نتایج بهدستآمده میتوان گفت؛ خطکش منعطف بهعنوان وسیلهای معتبر در مقایسه با بهترین معیار (رادیوگرافی) دارای اعتبار بالایی است و بافتهای نرم ستون فقرات اثری بر اندازهگیری با خطکش منعطف ندارد.</strong>https://smj.ssrc.ac.ir/article_730_5941647bc8f2f0e5aa94282e1d3f05a3.pdf