پژوهشگاه تربیت بدنی و علوم ورزشی
مطالعات طب ورزشی
2322-1658
2538-1512
8
20
2017
01
20
پیشبینی آسیبهای مچ پا و زانو بهوسیلۀ آزمون تعادل ایستا
17
36
FA
خلیل
خیام باشی
استاد تربیت بدنی و علوم ورزش دانشگاه اصفهان
navid.ghoddosi@gmail.com
نوید
قدوسی
کارشناس ارشد آسیبشناسی ورزشی و حرکات اصلاحی دانشگاه اصفهان
dr.khayam@yahoo.com
علیرضا
فلاح
کارشناس ارشد آسیبشناسی ورزشی و حرکات اصلاحی دانشگاه اصفهان
bluematiza33@yahoo.com
10.22089/smj.2017.897
<strong>با گسترش ورزش، آسیبهای ورزشی نیز افرایش یافته است. مطالعات نشان دادهاند که یکی از عوامل خطرزا در آسیبهای اندام تحتانی، ضعف تعادل است؛ لذا، هدف از انجام پژوهش حاضر،</strong><strong> پیشبینی آسیبهای مچ پا و زانو بهوسیلۀ آزمون تعادل ایستا</strong><strong> بود. جهت انجام پژوهش، 501 ورزشکار حرفهای زن و مرد بهصورت نمونۀ دردسترس موردبررسی قرار گرفتند. پیش از شروع فصل ورزشی، آزمون تعادل تکپا از آزمودنیها اخذ گردید و در انتهای فصل نیز گزارش آسیبهای اندام تحتانی از پزشک تیم دریافت شد. براساس نتایج آزمونهای تحلیلی خیدو و تحلیل تشخیص مشاهده میشود که بین تعادل ورزشکاران و آسیبهای اندام تحتانی ارتباط معناداری وجود دارد. نتایج بیانگر این هستند که آزمون تعادل تکپا میتواند بهعنوان یک آزمون پیشبینیکننده در آسیبهای اندام تحتانی مورداستفاده قرار گیرد.</strong>
آزمون تعادل تکپا,آسیب مچ پا,آسیب زانو,پیشبینی آسیب
https://smj.ssrc.ac.ir/article_897.html
https://smj.ssrc.ac.ir/article_897_41cf8dc30a8492788a980a0cc30238a1.pdf
پژوهشگاه تربیت بدنی و علوم ورزشی
مطالعات طب ورزشی
2322-1658
2538-1512
8
20
2017
01
20
مقایسۀ سفتی اندام تحتانی و حداکثر نیروی عکسالعمل عمودی زمین طی حرکت روی سطوح الاستیک پهن با سفتیهای مختلف با تأکید بر آگاهی از میزان سفتی
37
52
FA
سید عباس
فرجاد پزشک
دکتری بیومکانیک ورزشی، دانشگاه خوارزمی تهران
ehsan.farjad.pezeshk@gmail.com
حیدر
صادقی
0000-0001-6563-9882
استاد بیومکانیک ورزشی، دانشگاه خوارزمی تهران
sadeghih@yahoo.com
محمد
شریعت زاده جنیدی
استادیار فیزیولوژی ورزشی، پژوهشگاه تربیت بدنی و علوم ورزشی
shariatzade221@yahoo.com
زهرا
صفایی پور
استادیار دانشکده ارتوپدی فنی دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی تهران
safaee_21@yahoo.com
10.22089/smj.2017.879
<strong>هدف از این پژوهش، مقایسۀ سفتی اندام تحتانی و حداکثر نیروی عکسالعمل عمودی زمین طی حرکت روی سطوح الاستیک پهن با تأکید بر آگاهی از میزان سفتی بود. بدینمنظور، سفتی اندام تحتانی و نیروی عکسالعمل زمین 30 مرد جوان در تکالیف هاپینگ و فرود از سکو روی پنج سطح با سفتی 200 تا 500 کیلونیوتن بر متر مورداندازهگیری قرار گرفت. نتایج آزمون آنالیز واریانس نشان میدهد که بین سفتی اندام در سطوح مختلف و نیز قبل و بعد از آشنایی با سطح، تفاوت معناداری وجود دارد. با توجه به یافتههای این پژوهش مشخص میشود که انسان برخلاف اجسام، هنگام برخورد با سطحی جدید، خود را با آن منطبق میکند تا از این طریق و بسته به تکلیف موردنظر، دینامیک طبیعی مرکز جرم و بازده حرکت حفظ شده و نیروها تعدیل گردند. </strong>
<strong> </strong>
سفتی اندام,سطح الاستیک پهن,نیروی عکسالعمل زمین,هاپینگ,فرود از پرش
https://smj.ssrc.ac.ir/article_879.html
https://smj.ssrc.ac.ir/article_879_f4f86512d828fb55730307e405675e98.pdf
پژوهشگاه تربیت بدنی و علوم ورزشی
مطالعات طب ورزشی
2322-1658
2538-1512
8
20
2017
01
20
مقایسۀ میزان و نسبت قدرت ایزومتریک عضلات مچ پا در افراد دارای کف پای صاف، گود و طبیعی
53
72
FA
مهدی
قادریان
0000-0001-6677-6248
دانشجوی دکتری آسیبشناسی ورزشی و حرکات اصلاحی دانشگاه اصفهان
mehdighaderiyan67@gmail.com
غلامعلی
قاسمی
0000-0002-0000-0000
دانشیار آسیبشناسی ورزشی و حرکات اصلاحی دانشگاه اصفهان
gh.ghasemi@yahoo.com
10.22089/smj.2017.898
<strong>هدف از پژوهش حاضر، مقایسۀ میزان و نسبت قدرت ایزومتریک عضلات مچ پا در افراد دارای کف پای صاف، گود و طبیعی بود. بدینمنظور، 450 دانشآموز پسر با دستگاه پدوسکوپ، اسکنر کف پا و شاخص استاهلی ارزیابی گردیدند که از میان آنها، 90 نفر انتخاب شدند و در سه گروه 30 نفری کف پای صاف منعطف، گود و طبیعی قرار گرفتند. قدرت ایزومتریک نیز با استفاده از دستگاه دینامتر دیجیتال اندازگیری گردید. نتایج نشان میدهد که میانگین قدرت اینورتورها در گروه پای صاف، کمتر از گروههای پای گود و طبیعی است. در گروه پای صاف نیز میانگین قدرت دورسی فلکسورها، کمتر بوده و نسبت قدرت عضلات اورتور به </strong><strong>اینورتور، </strong><strong>بیشتر از گروه پای گود میباشد. علاوهبراین، یافتهها حاکی از ضعف اینورتورها، دورسی فلکسورها و اینورتورها نسبت به اورتورها در گروه پای صاف میباشد؛ بنابراین، توصیه میشود در اصلاح ناهنجاری کف پای صاف منعطف، بر تقویت اینورتورها و دورسی فلکسورها تأکید شود. </strong>
قدرت ایزومتریک,مچ پا,کف پای صاف,کف پای گود
https://smj.ssrc.ac.ir/article_898.html
https://smj.ssrc.ac.ir/article_898_dacc81fadeeaf328e52e85784890bc36.pdf
پژوهشگاه تربیت بدنی و علوم ورزشی
مطالعات طب ورزشی
2322-1658
2538-1512
8
20
2017
01
20
بررسی ارتباط بین قدرت عضلات اندام تحتانی و تعادل عملکردی در کودکان فلج مغزی اسپاستیک
73
88
FA
لیلا
یوزباشی
دانشجوی دکتری آسیبشناسی ورزشی و حرکات اصلاحی دانشگاه تهران
leilayouzbashi@ut.ac.ir
محمد حسین
علیزاده
استاد آسیبشناسی ورزشی و حرکات اصلاحی دانشگاه تهران
mhalizadeh47@yahoo.com
انوشیروان
کاظم نژاد
استاد آمار زیستی دانشگاه تربیتمدرس
kazem_an@modares.ac.ir
سیروس
چوبینه
دانشیار فیزیولوژی ورزشی دانشگاه تهران
choobineh@ut.ac.ir
10.22089/smj.2017.857
<strong>صدمه به مغز درحالرشد افراد فلج مغزی، منجر به نقص در تعادل و قدرت عضلانی می</strong><strong></strong><strong>شود و مشکلاتی را در انجام فعالیت</strong><strong></strong><strong>های زندگی روزمره و راهرفتن بهوجود می</strong><strong></strong><strong>آورد و سبب افتادن می</strong><strong></strong><strong>شود. هدف از پژوهش حاضر، بررسی ارتباط بین قدرت عضلات اندام تحتانی و تعادل عملکردی کودکان فلج مغزی اسپاستیک میباشد. بدینمنظور، 54 کودک فلج مغزی پسر 6 تا 12 ساله که طبق کلاس</strong><strong></strong><strong>بندی عملکرد حرکتی درشت در کلاس</strong><strong></strong><strong>های یک تا سه قرار داشتند، انتخاب شدند. نتایج نشان میدهد که بین قدرت عضلات اندام تحتانی و تعادل عملکردی، رابطۀ معناداری وجود ندارد؛ بنابراین، این دو عامل مستقل از یکدیگر هستند و تمرینات میبایست بهصورت مکمل و درجهت بهبود کارایی در انجام فعالیت</strong><strong></strong><strong>های روزمره و جلوگیری از افتادن مورداستفاده قرار گیرند.</strong>
قدرت عضلات اندام تحتانی,تعادل عملکردی,کودکان فلج مغزی اسپاستیک,سیستم کلاسبندی عملکرد حرکتی درشت
https://smj.ssrc.ac.ir/article_857.html
https://smj.ssrc.ac.ir/article_857_242390456b5109fa7ed577fd823bf201.pdf
پژوهشگاه تربیت بدنی و علوم ورزشی
مطالعات طب ورزشی
2322-1658
2538-1512
8
20
2017
01
20
مقایسۀ تأثیر 10 هفته تمرینات اصلاحی مرسوم و تمرینات اصلاحی با دستگاه ویبریشن تمام بدن بر سندرم متقاطع فوقانی
89
106
FA
سیدمحمد
حسینی
0000-0002-7414-1530
دانشجوی دکتری آسیبشناسی ورزشی و حرکات اصلاحی دانشگاه اصفهان
moh_hosseini@sbu.ac.ir
نادر
رهنما
0000-0002-7603-4413
استاد آسیبشناسی ورزشی و حرکات اصلاحی دانشگاه اصفهان
rahnamanader@yahoo.com
امیر حسین
براتی
0000-0002-9952-5557
دانشیار آسیبشناسی ورزشی و حرکات اصلاحی دانشگاه شهید بهشتی
ahbarati20@gmail.com
10.22089/smj.2017.900
<strong>هدف از پژوهش حاضر، مقایسۀ تأثیر تمرینات اصلاحی با دستگاه ویبریشن تمام بدن</strong><strong> با تمرینات مرسوم اصلاحی</strong><strong> بر سندرم متقاطع فوقانی بود. بدینمنظور، 45 نفر از دانشجویان به سه گروه مساوی 15 نفری تمرین اصلاحی مرسوم، تمرین اصلاحی روی دستگاه ویبریشن تمام بدن و کنترل تقسیم شدند. زاویۀ قوس پشتی (بهوسیلۀ خطکش منعطف)، زاویۀ سر و شانۀ جلوآمده (بهوسیلۀ روش عکسبرداری از نمای جانبی) قبل و بعد از دورۀ تمرینی اندازهگیری شد.</strong><strong>نتایج نشان میدهد که </strong><strong>تغییر معناداری در نتایج آزمون تحلیل واریانس با اندازهگیری مکرر درونگروهی و بین گروهی در میزان ناهنجاری سندرم متقاطع فوقانی وجود دارد.</strong><strong> همچنین، یافتهها بیانگر آن هستند که تمرین اصلاحی روی دستگاه ویبریشن تمام بدن، تأثیر بیشتری از تمرینات مرسوم اصلاحی بر ناهنجاری سندرم متقاطع فوقانی داشته است. تمرینات مرسوم نیز دارای تأثیر معناداری در اصلاح ناهنجاری میباشند. </strong>
سندرم متقاطع فوقانی,هایپرکایفوزیس,سر به جلو,شانه جلوآمده,ویبریشن
https://smj.ssrc.ac.ir/article_900.html
https://smj.ssrc.ac.ir/article_900_20ef3a69fbe79204b2d3ac8455675535.pdf
پژوهشگاه تربیت بدنی و علوم ورزشی
مطالعات طب ورزشی
2322-1658
2538-1512
8
20
2017
01
20
تأثیر هشت هفته تمرینات 11+ فیفا بر متغیرهای نیروی عکسالعمل زمین هنگام حرکت فرود تکپا در بازیکنان فوتبال مرد جوان
107
124
FA
وحید
قاسمی پائین دهی
دکتری آسیبشناسی ورزشی و حرکات اصلاحی دانشگاه خوارزمی
ghasemi.vahid120@gmail.com
سید صدرالدین
شجاع الدین
دانشیار آسیبشناسی ورزشی و حرکات اصلاحی دانشگاه خوارزمی
sa.shojaedin@yahoo.com
اسماعیل
ابراهیمی تکامجانی
استاد فیزیوتراپی دانشگاه علوم پزشکی تهران
ebrahimi@gmail.com
امیر
لطافت کار
استادیار آسیبشناسی ورزشی و حرکات اصلاحی دانشگاه خوارزمی
kodadad.letafatkar@gmail.com
منصور
اسلامی
دانشیار بیومکانیک ورزشی دانشگاه مازندران
meslami@gmail.com
10.22089/smj.2017.895
<strong>هدف از پژوهش حاضر، بررسی تأثیر هشت هفته تمرینات 11+ فیفا بر متغیرهای نیروی عکسالعمل زمین هنگام حرکت فرود تکپا در بازیکنان فوتبال مرد جوان بود. بدینمنظور، 24 بازیکن فوتبال زیر 21 سال بهصورت تصادفی به دو گروه تجربی و کنترل تقسیم شدند و گروه تجربی بهمدت دو ماه تحت تمرینات 11+ فیفا قرار گرفت. نتایج نشان میدهد که حداکثر مقدار مؤلفههای عمودی، قدامی خلفی و داخلی ـ خارجی نیروی عکسالعمل زمین در پسآزمون گروه تجربی، بهطور معناداری کاهش یافته است. درمقابل، زمان رسیدن به حداکثر مقدار مؤلفههای نیروی عکسالعمل زمین افزایش پیدا کرده است. بهطورکلی،</strong><strong>میتوان عنوان کرد که احتمالاٌ برنامۀ تمرینات 11+ فیفا میتواند تأثیر مثبتی بر تعدیل عوامل خطرساز آسیب زانو داشته باشد.</strong>
پیشگیری از آسیب,مفصل زانو,فیفا 11+,نیروی عکسالعمل زمین
https://smj.ssrc.ac.ir/article_895.html
https://smj.ssrc.ac.ir/article_895_e189b8846deeb15b6932de7edc9cfc22.pdf