پژوهشگاه تربیت بدنی و علوم ورزشی
مطالعات طب ورزشی
2322-1658
2538-1512
11
26
2020
01
21
همهگیرشناسی آسیبهای ورزشی و افتادن دانشآموزان دختر و پسر ایرانی (با تأکید بر رشتة، نقش معلم تربیتبدنی، سن، ظرفیت کلاس، سابقة ورزشی و ساعات زنگ ورزش)
17
30
FA
محمدحسین
علیزاده
استاد، گروه بهداشت و طب ورزشی، دانشکدة تربیتبدنی، دانشگاه تهران، تهران، ایران )نویسندة مسئول(
mhalizadeh47@yahoo.com
محمد
کریمی زاده اردکانی
0000-0003-1433-0177
ستادیار، گروه بهداشت و طب ورزشی، دانشکدة تربیتبدنی، دانشگاه تهران، تهران، ایران
m.karimizadeh@ut.ac.ir
10.22089/smj.2020.8042.1399
پژوهش حاضر با هدف بررسی همهگیرشناسی آسیبهای ورزشی دانشآموزان ایران انجام شده است. در این پژوهش 6300 دانشآموز دختر وپسر 12-16 سال درحالتحصیل در مقطع راهنمایی، از شهرهای تهران، کرج، یزد، خرمآباد، ساری، شهرکرد، بندرعباس، مشهد و تبریز شرکت کردند. آنها بهمدت یک سال تحصیلی بررسی شدند و آسیبهایشان با استفاده از فرم جمعآوری اطالعات و به شیوة آیندهنگر ثبت شد. برای تجزیهوتحلیل دادهها از آمار توصیفی و از جدول متقاطع برای مقایسة متغیر ها با توجه به جنسیت استفاده شد. بیشتر آسیب دانشآموزان پسر در 14 سالگی )3/56 درصد( و دختران در 13 سالگی )4/32 درصد( بود. یافتهها نشان داد که 457 نفر از دانشآموزان )42/10 درصد( دچار آسیب شدند که از این میان بیشترین میزان آسیب در دانشآموزان دختر )4/62 درصد( در خارج از زنگ ورزش )4/35 درصد( و درزمان حضورنداشتنمعلم ورزش )67 درصد(روی دادهبود، اما در دانشآموزان پسر، 4/45 درصد از آسیبها در زنگ ورزش و در حضور معلم ورزش )6/61 درصد( اتفاق اتفاده بود. دختران در کالسهای با جمعیت باالتر در خطر آسیبدیدگی بیشتر بودند )49 درصد(؛ حالآنکه پسران در کالسهای با جمعیت کمتر آسیب بیشتر داشتند )6/39 درصد(. از میان رشتههای گوناگون ورزشی، بیشترین میزان آسیب در پسران در رشتههای فوتبال )69 درصد( وفوتسال )6/11 درصد( و در دختران در رشتههای والیبال )2/17 درصد( و هندبال )7/4 درصد( بود. بیشتر آسیبها در کالسهایی با جمعیت زیاد روی داده بود. دانشآموزان آسیبدیده هیچگونه سابقة فعالیت ورزشی نداشتند و با سابقة کمتر آسیبهای بیشتری داشتند. بیشتر آسیبهای پسران در زنگ ورزش و در دختران در هنگام فعالیتی غیر از ورزشکردن روی داده بود. بهنظر میرسد با تمرکز بر حضور معلمان ورزش در ساعات ورزش و رشتههای ورزشی موردعالقة آنان و افزایش زمان فعالیت به شکل برنامههای مناسب پیشگیری، در زمان فعالیت و غیرورزش بههمراه کنترل جمیت کالسها بتوان از آسیب دانشآموزان پیشگیری کرد. اجرای راهبردی جامع و مناسب شامل بهکارگیری فعالیتهای ورزشی مناسب برای هر گروه سنی، تعیین و کنترل خطرهای احتمالی فعالیتهای ورزشی برای پیشگیری از آسیب بسیار مهم است.
آسیب,نقش معلم تربیت بدنی,ظرفیت کلاس,سن,دانش آموز
https://smj.ssrc.ac.ir/article_2065.html
https://smj.ssrc.ac.ir/article_2065_946386fc64a3e59149d3b2259a328098.pdf
پژوهشگاه تربیت بدنی و علوم ورزشی
مطالعات طب ورزشی
2322-1658
2538-1512
11
26
2020
01
21
تاثیر خستگی مبتنی بر لرزش بر مشخصات بیومکانیکی عضلات بدن انسان
31
48
FA
پیمان
جلالی
دانشکده مهندسی مکانیک، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران
p.jalali@tabrizu.ac.ir
علی
شریف نژاد
0000-0002-5855-1441
گروه بیومکانیک و فناوری ورزشی، پژوهشگاه تربیت بدنی و علوم ورزشی
a_sharifnezhad@dr.com
رضا
حسن نژاد
دانشکده مهندسی مکانیک، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران
hassannejhad@tabrizu.ac.ir
میر محمد
اتفاق
دانشکده مهندسی مکانیک، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران
ettefagh@tabrizu.ac.ir
10.22089/smj.2020.8078.1400
انجام برخی از فعالیتهای ورزشی همچون اسکی باعث میشود تا ورزشکاران همواره در معرض ارتعاشات ناشی از ناهمواری زمین قرار گیرند، که در تکرارهای زیاد باعث ایجاد خستگی عضلانی و آسیب در فرد میشود. لذا هدف از این تحقیق بررسی اثرات خستگی بر ضریب انتقال ارتعاشات و فعالیت عضلانی در عضلات افراد در معرض ارتعاشات میباشد. بدین منظور 12 نفر مرد جوان در معرض ارتعاشات کف در حالت اسکات در فرکانس 12 هرتز و با شدت 9/0 متر بر مجذور ثانیه تا رسیدن به خستگی کامل قرار گرفتند. نتایج حاصل از این تحقیق نشان می-دهد که وجود خستگی در سیستم اسکلتی عضلانی بدن موجب افزایش مقدار هر دو متغیر تحقیق به صورت همزمان میشود. به عبارت دیگر تنها افزایش فعالیت عضلانی در عضله نشان دهنده وقوع خستگی در افراد نمیباشد. زیرا بر اساس نتایج تحقیق، افزایش میزان فعالیت عضلانی بدون وقوع خستگی در عضله باعث کاهش ضریب انتقال ارتعاشات میگردد.
انتقال ارتعاشات,خستگی,فعالیت عضلانی,سیستم اسکلتی عضلانی
https://smj.ssrc.ac.ir/article_2318.html
https://smj.ssrc.ac.ir/article_2318_4dde02abd1406097cdccbfe06951912f.pdf
پژوهشگاه تربیت بدنی و علوم ورزشی
مطالعات طب ورزشی
2322-1658
2538-1512
11
26
2020
01
21
ارزیابی حس عمقی و قدرت عضلات مفصل زانو پس از بازتوانی آسیب لیگامنت متقاطع قدامی در مقایسه با افراد سالم
49
66
FA
علی
شریفی
0000-0003-4270-1916
دانشجوی دکتری، گروه آسیب شناسی و حرکات اصلاحی، دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران
ali.sharifi7272@gmail.com
حامد
اسماعیلی
0000-0002-6882-2612
گروه حرکات اصلاحی و آسیب های ورزشی، دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران
hamedesmaeili1987@yahoo.com
10.22089/smj.2020.8112.1402
<strong>کاهش قدرت عضلانی و حس عمقی از پیامدهای پارگی لیگامنت متقاطع قدامی است که بعد از عمل بازسازی همراه فرد باقی میماند. این پژوهش با هدف مقایسۀ حس وضعیت مفصل و قدرت عضلانی مفصل زانو بین افراد آسیبدیده که دورۀ توانبخشی ورزشی را گذراندهاند و به فعالیت بازگشتهاند، با افراد سالم انجام شد. 25 نفر از بازیکنان مرد بسکتبال (11 نفر با عمل بازسازی اتوگرفت و 14 نفر سالم) در این مطالعه شرکت کردند. حداکثر گشتاور فلکسوری و اکستنسوری زانو در سرعتهای زاویهای 60 و 180 درجه بر ثانیه و حس عمقی در زاویۀ 45 درجه در پای برتر و غیربرتر توسط دستگاه دینامومتر ایزوکنتیک اندازهگیری شد. دادهها با استفاده از آزمون F و آزمون تی مستقل تحلیل شد. نتایج پژوهش حاضر نشان داد که بین گروه آسیبدیده و سالم در حداکثر گشتاور فلکسوری و اکستنسوری در سرعت زاویهای 60 درجه در ثانیه (483/0 p =) گشتاور فلکسوری در زاویۀ 180 درجه پای برتر و غیربرتر (371/0p = ، 890/0 p =) و حس وضعیت مفصل پای برتر و غیربرتر (896/0 p =) تفاوت معنادار وجود نداشت، اما گشتاور اکستنسوری در زاویۀ 180 درجه هر دو پای برتر (034/0p = ) و غیربرتر (043/0 p =) در گروه آسیبدیده کمتر از گروه سالم بود. از یافتههای این پژوهش میتوان نتیجه گرفت که بعد از انجامدادن کامل تمرینهای بازتوانی، عواقب ناشی از عمل جراحی بهبود مییابد و احتمال آسیب مجدد در ورزشکاران کاهش مییابد. </strong>
عمل بازسازی,گشتاور عضلانی,لیگامنت متقاطع قدامی,حس عمقی,بازیکنان بسکتبال
https://smj.ssrc.ac.ir/article_2137.html
https://smj.ssrc.ac.ir/article_2137_acf535df649a6d5920050ce28336e100.pdf
پژوهشگاه تربیت بدنی و علوم ورزشی
مطالعات طب ورزشی
2322-1658
2538-1512
11
26
2020
01
21
اثر تمرین با زمانبندی حسی بیرونی بر میانگین سطح و دامنه مرکز فشار تعادل ایستا و پویای سالمندان
67
80
FA
محسن
رجب تبار درویش
کارشناسیارشد بیومکانیک ورزشی، بابلسر، مازندران، ایران
mohsenrd91@yahoo.com
منصور
اسلامی
0000-0002-8050-7076
دانشیار بیومکانیک ورزشی، گروه بیومکانیک ورزشی و رفتار حرکتی، دانشکدة علوم ورزشی، دانشگاه مازندران، بابلسر، ایران
mseslami@gmail.com
مژگان
معمار مقدم
استادیار رفتار حرکتی، گروه بیومکانیک ورزشی و رفتار حرکتی، دانشکدة علوم ورزشی، دانشگاه مازندران، بابلسر، ایران
mmemarmoghaddam@yahoo.com
10.22089/smj.2020.8174.1407
<strong>پژوهش حاضر با هدف بررسی اثر شش هفته تمرین با زمانبندی حسی بیرونی بر میانگین سرعت و دامنة مرکز فشار تعادل ایستا و پویای سالمندان انجام شد.</strong><strong>در این مطالعه 36 مرد سالمند بهطور تصادفی به سه گروه کنترل، راهرفتن ساده و گروه تمرین با زمانبندی حسی بیرونی تقسیم شدند. تمرینها بهمدت شش هفتة سهجلسهای انجام شد. آزمودنیها قبل و بعد از تمرینها در آزمونهای تعادلی ایستا و پویا شرکت کردند. نتایج تفاوت معناداری را بین گروهها در پیشآزمون و پسآزمون متغیرهای سطح و مسافت مرکز فشار نشان نداد؛ بااینحال، تمرین با زمانبندی حسی بیرونی موجب افزایش معنادار دامنة مرکز فشار در مسیر قدامی-خلفی و داخلی-خارجی در گروه تجربی شد. نتایج نشان داد استفاده از </strong><strong>این تمرینها </strong><strong>میتواند موجب بهبود معنادار تعادل پویای سالمندان شود؛ بنابراین، میتوان این روش تمرینی را بهعنوان روشی کمهزینه، نوین و ساده در برنامههای تمرینی مربوط به بهبود تعادل پویای سالمندان جای داد.</strong>
زمانبندی حسی بیرونی,مرکز فشار,تعادل ایستا,تعادل پویا,سالمندی
https://smj.ssrc.ac.ir/article_2132.html
https://smj.ssrc.ac.ir/article_2132_f61bf186f4ca1bd8d09bc56ba5f0da1f.pdf
پژوهشگاه تربیت بدنی و علوم ورزشی
مطالعات طب ورزشی
2322-1658
2538-1512
11
26
2020
01
21
تحلیل متغیرهای منتخب کینتیکی- زمانی اندام تحتانی والیبالیست های نخبه جوان حین اجرای دفاع روی تور
81
90
FA
علی
فتاحی
0000-0002-8863-4061
استادیار، گروه بیومکانیک ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی، تهران
fattahiali81@gmail.com
راضیه
یوسفیان ملا
000-0002-1527-7737
دانشجوی دکترای بیومکانیک ورزشی، گروه بیومکانیک ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی، تهران
raziehyousefian@yahoo.com
میترا
عاملی
0000-0002-4876-3037
کارشناسی ارشد حرکات اصلاحی و آسیب شناسی ورزشی، گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی دانشگاه پیام نور، تهران
amelimitra@gmail.com
10.22089/smj.2020.8290.1412
<strong>پژوهش حاضر با هدف تحلیل متغیرهای منتخب کینتیکی-زمانی اندام تحتانی والیبالیستهای نخبة جوان در حین اجرای دفاع روی تور انجام شد. 30 والیبالیست جوان نخبة مرد تیم</strong> <strong>ملی بهعنوان آزمودنی در این پژوهش شرکت داشتند. با قرارگرفتن روی صفحه نیروی انجام تکنیک دفاع روی تور، متغیرهای نیروهای عمودی و زمانهای این نیروها، زمان بین دو نیروی اوج، کل زمان فرود، نسبت بین نیروهای اوج و زمانهای بین دو نیروی اوج محاسبه شدند. از آمار توصیفی، آزمون کلموگروف- اسمیرنوف و آزمون همبستگی پیرسون برای تجزیهوتحلیل دادهها استفاده شد. ارتباط معنادار مثبتی بین زمانهای اوج، زمان بین نیروهای اوج و نیروهای اوج مشاهده شد، اما ارتباط معنادار منفی بین سایر متغیرها وجود داشت؛ بنابراین، والیبالیستها باید در هنگام فرود تأکید بیشتری بر اندام تحتانی در لحظة فرود داشته باشند؛ زیرا، افزایش زمان اوج ثانویه نیروی تماسی را کاهش خواهد داد.</strong>
کینتیکی- زمانی,اندام تحتانی,والیبال,دفاع روی تور
https://smj.ssrc.ac.ir/article_2131.html
https://smj.ssrc.ac.ir/article_2131_2d111376587026cb372a74a975452b52.pdf
پژوهشگاه تربیت بدنی و علوم ورزشی
مطالعات طب ورزشی
2322-1658
2538-1512
11
26
2020
01
21
ارزیابی هماهنگی و تغییرپذیری بین مفصلی ناحیه پا در پی استفاده از ارتزهای پا با درجات سختی متفاوت طی فاز اتکای دویدن
91
108
FA
داود
خضری
استادیار بیومکانیک ورزشی، گروه بیومکانیک و فناوری ورزشی، پژوهشگاه تربیت بدنی و علوم ورزشی
daividkhezry@gmail.com
فاطمه
سالاری اسکر
0000-0002-6244-9415
استادیار بیومکانیک ورزشی، گروه بیومکانیک و رفتار حرکتی، دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه مازندران
fatemehsalari2@gmail.com
منصور
اسلامی
0000-0002-8050-7076
دانشیار بیومکانیک ورزشی، گروه بیومکانیک و رفتار حرکتی، دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه مازندارن
mseslami@gmail.com
10.22089/smj.2021.9647.1450
<strong>ارتزهای پا با درجات مختلف سختی بهصورت گستردهای جهت درمان </strong><strong>ناهنجاریها و آسیبهای اندام تحتانی مورد استفاده قرار میگیرند؛ اما اثر آن</strong><strong></strong><strong>ها بر هماهنگی و تغییرپذیری مفاصل هنوز به طور واضح بیان نشده است. هدف پژوهش حاضر بررسی اثر درجات متفاوت سختی کفی بر الگوی هماهنگی و تغییرپذیری بین مفصلی ناحیه پا طی فاز اتکای دویدن بود. </strong><strong>15 نفر مرد ورزشکار سالم برای شرکت در پژوهش داوطلب شدند. هماهنگی و تغییرپذیری با استفاده از روش فاز نسبی پیوسته طی دویدن با درجات متفاوت کفی (سخت، نیمه سخت و نرم) از دادههای سینماتیک تعیین شد.</strong><strong> نتایج نشان داد کفی سخت، نرم و نیمه سخت </strong><strong>در فاز 25 درصد اول مرحله اتکا فاز به ترتیب باعث افزایش 95، 179 و 220 درصدی در فاز نسبی پیوسته بین مفصلی اینورژن: اورژن مچ پا و تارسومتاتارسال نسبت به شرایط دویدن بدون کفی شدند </strong><strong>(001/0</strong><strong>≥</strong><strong>p </strong><strong>). نتایج بهطور کلی نشان داد </strong><strong>درجات متفاوت سختی کفی میتواند از طریق تغییر در الگوی هماهنگی و تغییرپذیری بین مفاصل پا، مکانیک اندام تحتانی را تحت تأثیر قرار دهد. بنابراین توجه به درجه سختی کفی هنگام استفاده از وسایل ارتوتیکی اهمیت ویژه دارد. </strong>
هماهنگی,تغییرپذیری,سختی کفی,دویدن
https://smj.ssrc.ac.ir/article_2281.html
https://smj.ssrc.ac.ir/article_2281_e12d044462dc24b5deb7a679776d2150.pdf
پژوهشگاه تربیت بدنی و علوم ورزشی
مطالعات طب ورزشی
2322-1658
2538-1512
11
26
2020
01
21
مطالعه آیندهنگر همهگیرشناسی آسیبهای ورزشی در لیگ برتر کبدی زنان ایران
109
126
FA
سمیرا
محمدی
کارشناسیارشد آسیبشناسی ورزشی و حرکات اصلاحی دانشگاه تهران
sam.mohammadi69@gmail.com
هومن
مینونژاد
0000-0002-5983-8102
استادیار گروه طب ورزشی دانشکدة تربیتبدنی دانشگاه تهران
h.minoonejad@ut.ac.ir
رضا
رجبی
استاد تمام گروه طب ورزشی دانشکدة تربیتبدنی و علوم ورزشی دانشگاه تهران
rrajabi@ut.ac.ir
10.22089/smj.2020.3614.1198
<strong>این پژوهش با هدف بررسیهمهگیرشناسی آسیبهای ورزشی در مسابقات لیگبرتر کبدی زنان انجام شد .در این مطالعه، 132 بازیکن از 11 تیم شرکت کردند. اطلاعات مربوط به آسیب با استفاده از فرم گزارش آسیب و با کمک پزشک مسابقات جمعآوری شد. از آزمون خیدو برای تجزیهوتحلیل دادهها استفاده شد. از مجموع 30 مسابقه، 42 آسیب ثبت شد که نرخ بروز آسیب بهازای 1000 ساعت مسابقه 200 آسیب بود. اندام فوقانی (5/40 درصد) و سر و گردن (6/28 درصد) شایعترین مناطق آسیبدیده در بدن زنان بودند. پرآسیبترین </strong><strong>نواحی آناتومیک آسیبدیده، سر و صورت (6/28 درصد) و انگشتان دست (7/16 درصد) بودند</strong><strong>. شایعترین نوع آسیب در زنان، کبودی/کوفتگی/خونمردگی (1/57 درصد) بود. برخورد با حریف مهمترین مکانیسم آسیب بود (7/85 درصد). میزان آسیب در بازیکنان دفاع 4/52 درصد بود و 3/64 درصد از آسیبها در نیمة دوم روی دادند. کبدی ورزشی پیچیده است که انجامدادن آن به مهارتهای گوناگون نیاز دارد و خطر بروز آسیب در طول بازیها زیاد است؛ بنابراین، توصیه میشود کادر پزشکی و مربیان تیمها برای پیشگیری از بروز آسیب به نتایج این پژوهش توجه کنند.</strong>
آسیب,مکانیسم,کبدی زنان,همهگیرشناسی
https://smj.ssrc.ac.ir/article_2057.html
https://smj.ssrc.ac.ir/article_2057_8d3ed6b8f1df54ffe12a37de24cd438d.pdf
پژوهشگاه تربیت بدنی و علوم ورزشی
مطالعات طب ورزشی
2322-1658
2538-1512
11
26
2020
01
21
مقایسه اثر هشت هفته تیپینگ و تمرینات منتخب درمانی بر دامنه حرکتی، حس عمقی و درد ژیمناستیک کاران مبتلا به سندرم گیرافتادگی شانه
127
146
FA
حسین
شاهرخی
0000-0003-2735-3087
استادیار گروه آسیب شناسی و حرکات اصلاحی، دانشکده علوم ورزشی دانشگاه حکیم سبزواری، سبزوار، ایران
h.shahrokhi@gmail.com
هادی
میری
استادیار گروه آمورشی تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه صنعتی امیرکبیر، تهران، ایران
hd.miri@gmail.com
سمیرا
یکه دهقان
کارشناس ارشد آسیب شناسی و حرکات اصلاحی، دانشگاه رجا، قزوین، ایران.
samira.yekedehghan.1372@gmail.com
10.22089/smj.2020.8315.1413
مقدمه: هدف از پژوهش حاضر، مقایسه اثر هشت هفته تیپینگ و تمرینات منتخب درمانی بر دامنه حرکتی، حس عمقی و درد ژیمناستیککاران مبتلا به سندرم گیرافتادگی شانه بود.<br />روش پژوهش: 15 بیمار به صورت تصادفی در گروه تیپینگ، 15 بیمار در گروه تمرینات منتخب درمانی و 15 بیمار در گروه کنترل قرار گرفتند. بیماران در گروه تمرینات منتخب درمانی به مدت هشت هفته تمرینات را دریافت کردند. دامنه حرکتی، حس عمقی و درد به ترتیب با استفاده از الکتروگونیامومتر، دینامومتر ایزوکینتیک بایودکس و مقیاس دیداری درد ارزیابی شدند.<br />یافتهها: نتایج نشان داد تفاوت معناداری در تمام متغیرهای اندازهگیری شده بین دو گروه تجربی نسبت گروه کنترل بعد از مداخله وجود داشت. همچنین گروه تمرینات منتخب درمانی بهبود بیشتری در دامنه حرکتی نسبت به گروه تیپینگ داشت.<br />بحث: براساس یافتههای پژوهش حاضر، تمرینات منتخب درمانی میتواند مزیت بیشتری نسبت به تیپینگ در ژیمناستیککاران مبتلا به سندرم گیرافتادگی شانه داشته باشند.
تیپینگ,تمرینات منتخب درمانی,حس عمقی,درد,سندرم گیرافتادگی شانه
https://smj.ssrc.ac.ir/article_2266.html
https://smj.ssrc.ac.ir/article_2266_e9c6c0d23039f9bafb4bb05a09fecd43.pdf
پژوهشگاه تربیت بدنی و علوم ورزشی
مطالعات طب ورزشی
2322-1658
2538-1512
11
26
2020
01
21
مقایسه نیمرخ عملکرد ایزوکینتیکی عضلات مفصل زانو و مچ پا در اسکیت بازان مرد سرعتی حرفهای و مبتدی
147
162
FA
مهدی
خالقی تازجی
0000-0002-3043-3961
استادیار بیومکانیک ورزش، دانشکدة تربیتبدنی و علوم ورزشی، دانشگاه خوارزمی تهران
mehdikhaleghi60@yahoo.com
فرزانه
فاضل زاده
کارشناسیارشد بیومکانیک ورزش، دانشکدة تربیتبدنی و علوم ورزشی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرج
farzane_fazelzadeh@yahoo.com
حمیدرضا
ناصرپور
0000-0001-9448-6555
دانشجوی دکتری بیومکانیک ورزش، دانشکدة تربیتبدنی و علوم ورزشی، دانشگاه خوارزمی تهران
hamidreza.naserpour@gmail.com
علی
عباسی
0000-0001-9733-6501
استادیار بیومکانیک ورزش، دانشکدة تربیتبدنی و علوم ورزشی، دانشگاه خوارزمی تهران
abbasi.bio@gmail.com
10.22089/smj.2020.8383.1416
<strong><span lang="FA" dir="RTL">مطالعة حاضر با هدف مقایسة نیمرخ عملکرد ایزوکینتیکی عضلات مفصل زانو و مچ پا در اسکیتبازان مرد سرعتی حرفهای و مبتدی انجام شد. 16 اسکیتباز سرعتی در گروه مبتدی و گروه حرفهای در این مطالعه شرکت کردند. اندازهگیری پارامترهای ایزوکینتیکی مفاصل مچ پا و زانو با استفاده از داینامومتر ایزوکینتیک بایودکس انجام شد. از آزمونهای آماری شاپیرو-ویلک و تی مستقل برای تجزیهوتحلیل آماری در سطح معناداری 05/0 </span><span>a</span><span> ≤</span><span lang="FA" dir="RTL"> استفاده شد. نتایج آزمون تی مستقل تفاوت معناداری را در پارامترهای ایزوکینتیکی توان عضلات بازکنندههای زانو</span><span lang="FA" dir="RTL">(036/0=</span><span>P</span><span lang="FA" dir="RTL">)</span><span lang="FA" dir="RTL">و توان (001/0=</span><span>P</span><span lang="FA" dir="RTL">) </span><span lang="FA" dir="RTL">و زمان</span><span lang="FA" dir="RTL">کاهش شتاب (000/0=</span><span>P</span><span lang="FA" dir="RTL">)</span><span lang="FA" dir="RTL">در حرکت اینورژن و اورژن</span><span lang="FA" dir="RTL">مچ پا بین افراد مبتدی و حرفهای نشان داد. بهنظر میرسد تفاوت آشکار بین اسکیتبازان سرعت حرفهای و مبتدی در پارامترهای ایزوکینتیکی مرتبط با قابلیت عصبی-عضلانی مفصل مچ پا (توان و زمان کاهش عضلات اینورتور و اورتور) وجود داشته باشد. پیشنهاد میشود در تمرینهای این گروه از ورزشکاران به این پارامترها توجه شود.</span></strong>
ایزوکنتیک,زانو,مچ پا,اسکیت
https://smj.ssrc.ac.ir/article_2221.html
https://smj.ssrc.ac.ir/article_2221_661987b37a28682666699164e540130c.pdf
پژوهشگاه تربیت بدنی و علوم ورزشی
مطالعات طب ورزشی
2322-1658
2538-1512
11
26
2020
01
21
مقایسه شیوع نقصتنه در میان ورزشکاران حرفه ای تنیسرویمیز، دوچرخهسواری و شنا
163
180
FA
علی
پروانه سرند
0000-0002-9126-4217
دانشجوی کارشناسیارشد آسیبشناسی ورزشی و حرکات اصلاحی، دانشکدة علوم ورزشی دانشگاه گیلان، گیلان-رشت، ایران
ali.parvanehsarand@yahoo.com
حسن
دانشمندی
0000-0003-1154-0531
استاد، گروه آسیبشناسیورزشی و حرکات اصلاحی، دانشکدة علوم ورزشی دانشگاه گیلان، گیلان-رشت، ایران
daneshmandi_ph@yahoo.com
علی اصغر
نورسته
0000-0003-3540-4470
استاد، گروه آسیبشناسی ورزشی و حرکات اصلاحی، دانشکدة علوم ورزشی دانشگاه گیلان، گیلان-رشت، ایران
asgharnorasteh@yahoo.com
10.22089/smj.2020.8576.1419
<strong>این پژوهش با هدف مقایسة شیوع نقص تنه در میان ورزشکاران سه رشتة ورزشی متفاوت انجام شد. بدینمنظور، 30 ورزشکار به روش هدفمند دردسترس، از هر رشتة ورزشی با آزمون پرشتاک ارزیابی شدند و افراد مبتلا به نقص تنه با یکدیگر مقایسه شدند. از آزمونهای تحلیل واریانس آنوا و خیدو برای تجزیهوتحلیل دادهها استفاده شد. نتایج پژوهش، تفاوت معناداری را بین نمرات آزمون پرش تاک و شیوع نقص تنه در سه رشتة ورزشی متفاوت نشان نداد، ولی اطلاعات ارزشمندی نظیر درصد و تعداد افراد مبتلا به نقص تنه در سه رشته ورزشی تنیس روی میز، دوچرخه سواری و شنا (شناگران قورباغه و پروانه) که ماهیت و الگو های حرکتی متفاوتی از هم دارند، بهدست آمد. با غربالگری، ارزیابی و شناسایی دقیق نقص تنه میتوان احتمال بروز عوامل خطرزای آسیب، بهخصوص آسیب رباط متقاطع قدامی زانو که ارتباط مستقیمی با نقص تنه دارد را در ورزشکاران بهحداقل رساند.</strong>
نقص تنه,تنیس روی میز,دوچرخه سواری,شنا,پرش تاک
https://smj.ssrc.ac.ir/article_2138.html
https://smj.ssrc.ac.ir/article_2138_d96a1bc0b4ab17de804cecbb599935cb.pdf
پژوهشگاه تربیت بدنی و علوم ورزشی
مطالعات طب ورزشی
2322-1658
2538-1512
11
26
2020
01
21
پیامدهای مادر و نوزاد در ارتباط با کووید 19 و نقش فعالیت بدنی طی این دوران: مرور توصیفی
181
214
FA
نجمه السادات
شجاعیان
0000-0002-4089-6206
استادیار، گروه علوم ورزشی، دانشکدة علوم انسانی، واحد بجنورد، دانشگاه آزاد اسلامی، بجنورد،ایران
nshojaeian@yahoo.com
مصطفی
تیموری خروی
0000-0002-1249-2394
استادیار، گروه علوم ورزشی، دانشکدة علوم انسانی، واحد بجنورد، دانشگاه آزاد اسلامی، بجنورد، ایران
m.tymuri3@gmail.com
سارا
سرحدی
0000-0002-3553-5860
دکتری فیزیولوژی ورزشی عصبی-عضلانی، گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکدة تربیتبدنی و علوم ورزشی، دانشگاه تربیت دبیر شهید رجایی، تهران، ایران
sara.sarhaddi@gmail.com
10.22089/smj.2020.9105.1429
<strong>شیوع جهانی بیماری کروناویروس 2019 زندگی روزمره را متأثر کرده است. پژوهش حاضر با هدف نگاهی به پیشینة مطالعات انجامشده در زمینة علائم بالینی و پیامدهای عفونت کوید-19 در زنان باردار و فرزندانشان و همچنین نقش فعالیت بدنی بر سلامت مادران انجام شد. در این پژوهش همة مقالات منتشرشده در پایگاه دادههای مختلف با استفاده از کلمات کلیدی جستوجو و بررسی شد. شایعترین عوارض مادر و نوزاد شامل دیسترس جنینی و تنفسی، زایمان زودرس و عفونت خفیف در نوزادان بود. در دستورالعملها فعالیت بدنی بهمنظور بهبود شرایط جسمانی و روانی توصیه شده است. پژوهشها نشان دادهاند که فعالیتهای بدنی منظم و با شدت متوسط میتواند پاسخهای ایمنی قوی را در زنان باردار بههمراه داشته باشند. بهدلیل کمبود اطلاعات، لازم است زنان باردار و نوزادانشان به مدت طولانی کنترل شوند و نقش فعالیت بدنی در ارتقای وضعیت بدنی و روانی بررسی شود.</strong>
کووید-19,پیامدهای بارداری,فعالیت بدنی
https://smj.ssrc.ac.ir/article_2209.html
https://smj.ssrc.ac.ir/article_2209_f1653fbddc1aced82423de1d1e2aa072.pdf
پژوهشگاه تربیت بدنی و علوم ورزشی
مطالعات طب ورزشی
2322-1658
2538-1512
11
26
2020
01
21
مقایسه آزمون های عملکرد حرکتی و کنترل پاسچر در بازیکنان والیبال با خطر بالا و پایین آسیب
215
232
FA
مصطفی
زارعی
0000-0001-9063-686X
گروه تندرستی و بازتوانی ورزشی، دانشکدة علوم ورزشی و تندرستی دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران
zareeimostafa@yahoo.com
شبنم
سلطانی
کارشناسی ارشد، گروه علوم ورزشی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم تحقیقات، تهران، ایران
shabnamsoltaniss@gmail.com
مهدی
حسین زاده
0000-0001-6019-8205
استادیار گروه آسیب شناسی ورزشی و حرکات اصلاحی پژوهشگاه علوم ورزشی، تهران، ایران
mhdy7343@gmail.com
10.22089/smj.2020.9244.1434
<strong>آزمون عملکرد حرکتی (</strong><strong>FMS</strong><strong>) و تعادل </strong><strong>Y</strong><strong>، ابزارهای ارزیابی عملکردی در موقعیتهای گوناگون هستند، اما در حال حاضر اطلاعات محدودی دربارة تفاوت نمرات آزمونهای </strong><strong>FMS</strong><strong>، تعادل </strong><strong>Y</strong><strong> و آزمون هاپ و دیویس بین گروههای با خطر زیاد و کم آسیبهای ورزشی وجود دارد؛ بنابراین، پژوهش حاضر با هدف مقایسة نمرات آزمون تعادل </strong><strong>Y</strong><strong> و هاپینگ در بازیکنان والیبال با خطر زیاد و کم بروز آسیب انجام شده است. در این مطالعة مقطعی، 131 والیبالیست دختر و پسر نوجوان لیگ برتر استان زنجان با میانگین سنی 83/1 </strong><strong>±</strong><strong> 78/15، قد 07/7 </strong><strong>±</strong><strong> 30/176، وزن 18/6 </strong><strong>±</strong><strong> 56/67 و شاخص تودة بدنی 63/1 </strong><strong>±</strong><strong> 74/21 شرکت کردند. قبل از شروع فصل، ورزشکاران با چهار آزمون عملکردی تعادل </strong><strong>Y</strong><strong>، </strong><strong>FMS</strong><strong>، دیویس و هاپینگ ارزیابی شدند و نمرات آنها ثبت شد. بازیکنان براساس نتایج آزمون </strong><strong>FMS</strong><strong> به دو گروه با خطر کم (کسب امتیاز بیشتر از 14) و خطر زیاد (کسب امتیاز 14 و کمتر) تقسیم شدند. امتیازات بازیکنان با خطرزیاد و با خطر کم مقایسه شد. همچنین ضریب همبستگی بین آزمونها بررسی شد. نتایج نشان داد میانگین نمرات آزمونهای عملکردی تعادل</strong><strong>Y </strong><strong>، دیویس و هاپینگ در بازیکنانی که در آزمون </strong><strong>FMS</strong><strong> امتیاز بیشتر از 14 را کسب کرده بودند، بهطور معناداری بیشتر از همتایانی بود که امتیاز 14 و کمتر را کسب کرده بودند. همچنین بین نمرات آزمونهای منتخب همبستگی معنادار مشاهده شد (29/0 < </strong><strong>r</strong><strong> < 94/0).</strong><strong> بازیکنان والیبال که نمرة کمتر یا مساوی 14 در آزمون </strong><strong>FMS</strong><strong> کسب می</strong><strong></strong><strong>کنند (دارای خطر آسیبدیدگی زیاد )، نتایج ضعیفتری را در آزمونهای عملکردی در مقایسه با بازیکنانی بهدست میآورند که نمرة آنها در آزمون </strong><strong>FMS</strong><strong> بیشتر از 14 (دارای خطر کم آسیب دیدگی) است؛ بنابراین، پیشنهاد میشود از نتایج آزمونهای این مطالعه در شناسایی ورزشکاران درمعرض خطر بروز آسیب استفاده شود. </strong>
آسیبهای والیبال,آزمونهای عملکردی,پیشگیری از آسیب,سیستم حرکتی
https://smj.ssrc.ac.ir/article_2240.html
https://smj.ssrc.ac.ir/article_2240_0acda582071978209ce8f7a9ac5f6470.pdf