پژوهشگاه تربیت بدنی و علوم ورزشیمطالعات طب ورزشی2322-1658102420190121The Effect of core stability exercises with Swiss ball on the performance of sub-elite adolescent swimmersتاثیر تمرینات ثبات مرکزی با توپ سوئیسی بر عملکرد شناگران زیر نخبه نوجوان1728170510.22089/smj.2017.4397.1256FAمصطفیزارعیگروه باتوانی ورزشی و تندرستی، دانشگاه شهید بهشتی0000-0001-9063-686Xفریبرزهوانلودانشیار دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی دانشگاه شهید بهشتیرامیننقی زادهکارشناس ارشد رشته آسیب شناسی ورزشی دانشگاه آزاد کرجJournal Article20170624Researches has identified the importance of core training in injury prevention. However, there are limited information about relationship between core stability and swimmer performance. Therefor the purpose of this study was to determine the effect of core stability training on performance of sub elite adolescent swimmers. Thirty male swimmers were randomly allocated in the control (n=15) and intervention (n=15) groups. The intervention group completed the core stability training, three times per week for 8 weeks. Analysis covariance were used for determine the effect of core stability exercise on 50-m front and back crawl, butterfly, and breast- stroke race. The results showed that there was significant difference in time of 50-m front crawl and breast- stroke race, back crawl and butterfly race. According to the results, core muscle strengthening enhanced the performance in young swimmers projected as significant improvements in 50-m front crawl and breast- stroke sprint time.<strong>مطالعات، اهمیت تمرینهای ثبات مرکزی در پیشگیری از آسیب را نشان دادهاند؛ اما اطلاعات محدودی درزمینة اثر این تمرینها بر عملکرد شناگران وجود دارد؛ برایناساس، هدف این پژوهش، بررسی تأثیر تمرینهای تقویت ثبات مرکزی بر عملکرد شناگران زیرنخبة نوجوان بود. آزمودنیهای این پژوهش 30 شناگر</strong><strong>نوجوان مرد</strong><strong>بودند که بهصورت تصادفی </strong><strong>در</strong><strong>دو گروه تجربی (15 نفر) و کنترل (15 نفر) قرار گرفتند. هر دو گروه قبل و پس از پایان هشت هفته تمرین، در آزمونهای عملکرد شنا شامل رکورد شنای آزاد 50 کرال سینه، کرال پشت، پروانه و قورباغه شرکت کردند. پس از انجام پیشآزمونها، گروه تجربی تمرینهای ثبات مرکزی را با استفاده از توپ سوئیسی بهمدت هشت هفته و هفتهای سه روز انجام دادند. از آزمون تحلیل کوواریانس برای بررسی اثر متغیر مستقل بر رکوردهای شناهای چهارگانه استفاده شد. نتایج نشان داد که میزان پیشرفت رکورد شناگران گروه تجربی پس از هشت هفته تمرین در شنای آزاد 50 کرال سینه، کرال پشت، پروانه و قورباغه، در مقایسه با گروه کنترل بهطور معناداری بیشتر بود. احتمالاً تماسنداشتن پاها با زمین سبب محوریت عضلات ناحیة مرکزی بدن در اجرای تکنیکهای شنا میشود؛ بنابراین، بهبود ثبات مرکزی سبب انتقال مؤثر نیرو بین تنه و اندام فوقانی و تحتانی برای پیشروی بدن در آب خواهد شد؛ برایناساس، میتوان انتظار داشت که افزایش قدرت عضلات ثباتدهندة مرکزی </strong><strong>سبب</strong><strong> انتقال مؤثرتر نیرو شود و درنتیجه، بهبود رکورد را بههمراه داشته باشد؛ ازاینرو، توصیه میشود که مربیان شنا برای ارتقای عملکرد ورزشکاران خود از تمرینهای توپ سوئیسی استفاده کنند.</strong>پژوهشگاه تربیت بدنی و علوم ورزشیمطالعات طب ورزشی2322-1658102420190121The effect of neuromuscular training on postural stability and performance of lower extremity in females with ligament dominanceتآثیر تمرینات نوروماسکولار بر عملکرد و ثبات پاسچرال زنان دارای غلبه لیگامانی2942171510.22089/smj.2018.4666.1268FAفاطمهمحمدپوردانشگاه خوارزمیامیرلطافت کاردانشگاه خوارزمی0000-0002-5612-8340فرشتهافتخاریبخش تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه شیراز، شیراز، ایرانJournal Article20170820Introduction: Anterior cruciate ligament (ACL) injury is one of the most common sport injuries. This study attempts to investigate the effect of neuromuscular training on postural stability and performance of lower extremity in females with ligament dominance. <br />Methods: 24 subjects at risk of ACL injuries selected and were randomly assigned to experimental and control groups. The experimental group was undergoing to six-weeks of neuromuscular training program. <br />Result: The results showed significant differences in lateral center of pressure and performance in experimental group. while no significant difference was observed in control group. Conclusion: The result showed that six weeks of neuromuscular training may improve the COP and performance of women with ligament dominance.ایمبالانسهای نوروماسکولار یکی از موارد مهمی هستند که میتوانند در افزایش خطر ابتلا به آسیبهای غیربرخوردی لیگامان صلیبی قدامی نقش داشته باشند. هدف از انجام مطالعة حاضر، بررسی تأثیر تمرین نوروماسکولار بر ثبات پاسچرال و عملکرد اندام تحتانی زنان دارای غلبة لیگامانی در حرکت پرش- فرود بود. تعداد 24 آزمودنی مستعد آسیب لیگامان لیگامان صلیبی قدامی بهصورت تصادفی در دو گروه کنترل و تجربی قرار گرفتند. گروه تجربی برنامة تمرینهای نوروماسکولار را بهمدت شش هفته انجام دادند. از هر دو گروه، پیشآزمون و پسآزمون گرفته شد. پس از انجام تمرینهای نوروماسکولار، اختلاف معناداری در تغییرات مرکز فشار درراستای داخلی- خارجی و عملکرد گروه تجربی مشاهده شد؛ درحالیکه اختلاف معناداری در متغیرهای گروه کنترل و دیگر مؤلفهها مشاهده نشد. بهطورکلی، میتوان گفت که احتمالاً انجام این تمرینها میتواند تأثیر مثبتی بر تغییرات مرکز فشار و عملکرد فرد داشته باشد.پژوهشگاه تربیت بدنی و علوم ورزشیمطالعات طب ورزشی2322-1658102420190121Definition of Epidemiological Indicators Injury, Severity and Exposure Time and Major Concepts in the Surveillance and Record the Sport Injuries. A Systematic Reviewتعریف شاخصهای همهگیرشناسی آسیب، شدت آسیب و در معرضآسیب و مفاهیم اصلی در سیستم ثبت و نظارت بر آسیبهای ورزشی (مطالعة مروری نظام مند)4368171410.22089/smj.2019.5219.1293FAمهدیعرفانیدانشگاه شهیدباهنر کرمانمنصورصاحب الزمانیگروه آسیب شناسی ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه شهید باهنر کرمانعبدالحمیددانشجوگروه آسیب شناسی ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه شهید باهنر کرمانJournal Article20171231In injury prevention researches as an important part of sport medicine studies, use of recording and surveillances’ system on athletes’ injuries requires fundamental concepts. We have aimed to review some terms such as sport injuries, injury intensity and exposure in articles due to variety and conflict results in definition them. The results showed that sport injury for athlete introduced as any muscular skeletal problem which can lead time lose or medical attention. Injury intensity as number of days’ loss or functional limitation in training and match have introduced. The best definition for exposure was injury per 1000 hours-exposure and 1000 athlete-exposures in training and match.<strong>درراستای پژوهشهای پیشگیری از آسیب ورزشی، بهعنوان بخش بسیار مهمی از مطالعات طب ورزش، استفاده از سیستمهای ثبت و نظارت بر آسیبهای ورزشکاران نیازمند مفاهیم پایه و بنیادی است. با توجه به تعاریف متنوع و متفاوت از شاخصهای مربوط به آسیبهای ورزشی در منابع مختلف، در یک مطالعة مروری نظام مند، تعریفهای آسیب ورزشی، شدت آسیب و درمعرض آسیب ورزشی بررسی شدهاند. نتایج مطالعه نشان داد که مناسبترین تعریف آسیب ورزشی، هر مشکلی جسمانی است که سبب محرومیت ورزشکار درطول تمرین یا مسابقه شود یا به توجه پزشکی نیاز داشته باشد. شدت آسیب ورزشی براساس تعداد روزهای غیبت یا محدودیت عملکردی ورزشکار در تمرین یا مسابقه و همچنین، درمعرض آسیب ورزشکاران، براساس تعداد آسیب در هر 1000 ساعت زمان فعالیت یا تعداد آسیب در هر 1000 ورزشکار درمعرض آسیب در تمرین یا مسابقه، بهترین تعریفها هستند. </strong>پژوهشگاه تربیت بدنی و علوم ورزشیمطالعات طب ورزشی2322-1658102420190121The Establishment of Normative Values for Lower Limbs Strength, Flexibility and Alignment in Runners of Mazandaran Provinceتدوین مقادیر نرمی قدرت، انعطافپذیری و همراستایی اندامهای تحتانی در دوندگان مرد جوان استان مازندران6982171210.22089/smj.2019.5912.1317FAداودخضریدانشجوی دکتری بیومکانیک ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه مازندران بابلسر، مازندارنامنصوراسلامیدانشگاه مازندرانروح اللهیوسف پوردانشگاه مازندارنافشینفیاض موقرگروه آمار دانشکده علوم پایه دانشگاه مازندرانJournal Article20180530It seems to etiology, diagnosis of sports injuries, and evaluation of their treatment process for rehabilitation need the measurement of strength, flexibility and alignments of limbs. These measures are only useful when there are sufficient reference values for comparing. The aim of this study was to find out normative values of strength, flexibility, and alignment in lower limbs in recreational runners. 73 healthy runners with an average weight of 73.13<strong>(</strong>7.10) Kg, height of 177.70(5.39), age of 22.58(3.76) from Mazandaran province participated in this study. Their strength, flexibility and alignments of lower limbs were measured. Strength was normalized to weight. Values more than -2 standard deviations for flexibility and strength and between ±2 standard deviations for alignment were chosen as normative values. Some results of this study were: the mean of hip muscle extensor strength was 0.52 of body weight. In addition, hip external rotation ROM and Q angle mean were 63and 13.15 degree respectively. It seems that our finding (the normative values of aforementioned parameters) provides functional information for rehabilitation and improvement of sport performance. <br /><span style="text-decoration: line-through;"> </span><strong>بهنظر میرسد که ریشهیابی و تشخیص آسیبهای ورزشی و ارزیابی فرایند بهبودی آنها برای بازتوانی ورزشی نیازمند اندازهگیری پارامترهای قدرت، انعطافپذیری و همراستایی اندامها است. درصورتیکه این اندازهگیری مفید واقع میشود که مقادیر مرجع مناسبی از افراد برای مقایسه وجود داشته باشند؛ بنابراین، هدف از انجام پژوهش حاضر، یافتن نرمهای قدرت، انعطافپذیری و همراستایی اندام تحتانی در جامعة دوندگان تفریحی بود. تعداد 73 دوندة مرد سالم استان مازندران با میانگین جرم (10/7) 13/73 کیلوگرم، قد (93/5) 70/177 سانتیمتر و سن (76/3) 58/22 سال در پژوهش شرکت کردند. متغیرهای موردمطالعه در این پژوهش، قدرت، انعطافپذیری و همراستایی اندامهای تحتانی بودند. قدرت به وزن نرمال شد. برای پارامترهای قدرت و انعطافپذیری، مقادیر بیشتر از 2- انحراف استاندارد از میانگین و برای همراستایی، مقادیر بین 2± بهعنوان مقادیر نرمی انتخاب شدند. بخشی از یافتههای پژوهش بدینصورت بود که میانگین قدرت عضلات بازکنندة ران 52/0 درصد وزن بدن بود. همچنین، میانگین دامنة حرکتی چرخش خارجی ران 63 و زاویة Q 15/13 درجه بودند. بهنظر میرسد که مقادیر نرمی بهدستآمده در پژوهش حاضر اطلاعات عمکردی برای ملاحظات بازتوانی ورزشی و بهبود عملکرد ورزشی فراهم میکنند.</strong>پژوهشگاه تربیت بدنی و علوم ورزشیمطالعات طب ورزشی2322-1658102420190121Effect of 6-Week Core Stability Training on Biomechanics of Single- Leg Jump-Landing in 10 to 12 Years Old Active Childrenتأثیر شش هفته تمرین ثبات مرکزی بر بیومکانیک پرش- فرود تکپا در کودکان فعال 10 تا 12 سال83102169510.22089/smj.2019.6035.1322FAندارضوان خواه گلسفیدیدانشجوی دکتری تربیت بدنی، پردیس البرز دانشگاه تهرانالهامشیرزاددانشگاهمحمدحسینعلیزادهاستاد بهداشت و طب ورزشی، دانشگاه تهرانامیرحسینبراتیدانشیار آسیب شناسی ورزشی و حرکات اصلاحی، دانشگاه شهیدبهشتی تهران0000-0002-9952-5557Journal Article20180703The childhood is an important period for implementing intervention in order to prevent sport injury. Core stability training is one of them. Therefore, the purpose of this study was to evaluate the effect of 6 weeks of core stability training on biomechanics of single - leg jump-landing task in active children between 10 to 12 years. 27 children were divided into experimental and control groups. Kinematic and kinetic variables, including ankle angles in sagittal and frontal planes, loading rates, and the maximum vertical ground reaction force, were measured using the motion analysis and force plate. The results show that kinetic variables in the experimental group have a significant change, but no significant change was observed in the ankle kinematics. Regarding the results, it seems that core stability exercises have a positive effect on some of the biomechanical risk factors of jump-landing of immature children.<strong>کودکی دورة مهمی برای مداخله درراستای پیشگیری از آسیب ورزشی است. یکی از تمرینهای پیشنهادی، تمرین ثبات مرکزی است؛ برایناساس، هدف پژوهش حاضر، ارزیابی تأثیر شش هفته تمرین ثبات مرکزی بر بیومکانیک پرش- فرود تکپا در کودکان فعال 10 تا 12 سال بود. برای انجام پژوهش، 27 کودک فعال نابالغ 10 تا 12 سال که عضو باشگاههای شهر تهران بودند، به دو گروه تجربی و کنترل تقسیم شدند. نتایج نشان داد که متغیرهای کینتیکی شامل نرخ بار و حداکثر نیروی عمودی عکسالعمل زمین در بازیکنان گروه مداخله تغییری معنادار داشتند؛ اما در زاویة مچ پا در صفحة ساجیتال و فرونتال تغییری معنادار مشاهده نشد. با توجه به نتایج پژوهش، بهنظر میرسد که تمرینهای ثبات مرکزی تأثیر مثبتی بر برخی از عوامل خطرزای بیومکانیکی پرش- فرود کودکان نابالغ دارند و میتوانند در پیشگیری از آسیبهای این ورزشکاران مؤثر باشند.</strong>پژوهشگاه تربیت بدنی و علوم ورزشیمطالعات طب ورزشی2322-1658102420190121Comparison of Upper Extremity Joints Coordination and its Variability in Kayak Paddling Technique of Elite and Intermediate Young Malesمقایسة هماهنگی و تغییرپذیری مفاصل اندام فوقانی در پاروکشی کایاک مردان جوان نیمهحرفهای و نخبه103124171110.22089/smj.2019.6371.1333FAمهدیبقائیانگروه بیومکانیک و آسیب شناسی ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران0000-0001-5286-5530منصوراسلامیدانشیار بیومکانیک ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه مازندران، مازندران0000-0002-8050-7076علیعباسیاستادیار بیومکانیک ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه خوارزمی، تهران0000-0001-9733-6501مهدیخالقی تازجیاستادیار بیومکانیک ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه خوارزمی، تهران0000-0002-3043-3961سید اسماعیلحسینی نژاداستادیار بیومکانیک ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه مازندران، مازندرانJournal Article20180911The aim of this study was to compare the coordination and variability of upper limb joints in elite and intermediate young men during Kayak paddling technique. Eight young Kayak paddlers were classified into two elite and intermediate groups. After dividing the stroke cycle into four phases, the mean and variability of continuous relative phase were calculated for each phase. The results of the independent t-test for coordination of joints between the two groups showed significant differences in the shoulder and elbow flexion on the left side in fourth phase and elbow flexion and shoulder abduction at left side in first phase. According to the results, in the all phase, the elite group variability was more in right side than the left, while the intermediate group variability has Irregular patterns. Generally, comparison Continuous Relative Phase and its Variability between elite and intermediate Kayak paddler showed no significant differences.<strong>هدف مطالعة حاضر، مقایسة هماهنگی و تغییرپذیری مفاصل اندام فوقانی در پاروکشی کایاک مردان جوان نیمهحرفهای و نخبه بود. تعداد هشت مرد جوان کایاکران در دو گروه نخبه و نیمهحرفهای قرار گرفتند. با تقسیم چرخة پاروکشی به چهار مرحلة اصلی، میانگین و تغییرپذیری فاز نسبی پیوسته برای هر مرحله محاسبه شد. نتایج آزمون تی مستقل برای هماهنگی مفاصل بین دو گروه، تفاوت بیشتر در خمکردن شانه و آرنج سمت چپ مرحلة چهارم و خمکردن آرنج و دورکردن شانة سمت چپ مرحلة اول را نشان داد. با توجه به نتایج، در تمام مراحل سمت راست، گروه نخبه تغییرپذیری بیشتری نسبت به سمت چپ داشتند؛ درحالیکه در گروه نیمهحرفهای تغییرپذیری الگوی نامنظمی داشت. بهطورکلی، در مقایسة پاروکشی کایاک بین دو گروه نخبه و نیمهحرفهای، تفاوت معناداری در فاز نسبی پیوسته و تغییرپذیری آن مشاهده نشد.</strong>